Krótka Chwila

To ciągłe życie w biegu, na czas. Rozliczona każda minuta. Od września przerwa tylko na święta
Bożego Narodzenia, które spędziłam w Fuldzie u córci. Przyjechałam z Niemiec drugiego lutego i od razu próby do spektaklu „ Smacznego, Proszę Wilka”. Poniedziałki zarezerwowane na zajęcia z malarstwa
w Agencji Artystycznej Ż. ART. Agnieszki Żerdeckiej. Uczestniczę w tych warsztatach od października. Poznaję techniki malarstwa, uczę się zasad, poznaję różne sposoby wykorzystywania faktury.
Ach, faktura- piękna sprawa. Obrazy niejako wychodzą w przestrzeń. Przestrzeń. Jej zagospodarowanie.
Agnieszka i ja dostałyśmy propozycję stworzenia wystawy w Klubie Artysty Barbary Kozdrowskiej.
I zaczęło się. Wpierw usiadłyśmy i przemyślałyśmy przestrzeń klubu.

Wybrałyśmy temat. „ Krótka Chwila” opanowała nasze myślenie na kilka tygodni.
  Droga życia, cykl jaki tworzymy w czasie naszej drogi życiowej, od narodzin do ciszy bezkresnej. Punkty, jakie wybrałyśmy do naszej pracy to: narodziny, dzieciństwo, wiek średni i starość.
W ramach mojej edukacji rozpoczęłyśmy prace. Wyprawa do sklepu w artykułami drzewnymi po listwy, aby złożyć ramy na obrazy. Niech wspomnę, że ramy mają wymiary dwa metry na metr.
Przewiozłyśmy je do stolarni teatralnej, gdzie stolarz znajomy nam owe ramy stworzył.
Przeniosłyśmy je do pracowni i zaczęłyśmy naciągać płótno, czysty len. Płótno z odzysku. Swego czasu otrzymałam jego połać od znajomej. Wykorzystałyśmy je do naciągnięcia na ramy, jednak okazało się,
że ramy zniekształcają się, więc z powrotem do stolarni po wzmocnienie. Agnieszka przestrzegała,
że powinno być wzmocnienie.
Drobna wycieczka do stolarni i z powrotem. Naciągnęłyśmy płótno na już dobrze spreparowane ramy, uszczelniłyśmy je żelatyną, zagruntowałyśmy farbą, która znakomicie pokryła wzór płótna.
Przystąpiłyśmy do realizowania założeń naszej pracy. Kilka tygodni malowania, dziergania, wyszywania. Symboliczne przedstawienie drogi życia. Praca nie kończyła się tylko w pracowni, w domu wykonałam kilka elementów dzierganych.

Ustaliłyśmy, że opanujemy przestrzeń klubu. Jak? Dziecko, jakie w nas rozpoczyna drogę jest zawieszone
w przestrzeni na pępowinie, która rozciągnięta na całe nasze życie, łączy nas z dzieciństwem i wszystkimi etapami naszego życia. Plącze nasze drogi życiowe, prostuje, zakręca i zawija wszystkie nasze emocje, wyznacza drogę. Zawiłość naszej pępowiny-drogi jest nie przewidywalna, a jednocześnie posiada stałą ciągłość, by zakończyć swoją drogę w zupełnej ciszy. Rozciągnięta nić w klubie symbolizuje właśnie tę naszą drogę. W drzwiach klubu rozpoczynaliśmy drogę do świata symboli.
Kolorowy deszcz nitek spływający z sufitu przy wejściu jest tym, czym poczęcie jest według mnie: nieskończoną barwą, wszystkimi kolorami wszechświata, które otrzymujemy z kosmosu w chwili poczęcia. Potem tylko szereg zdarzeń wytrąca nasze osobiste kolory emocji i przeżyć.
Przestrzeń klubu zmieniona nieco, opanowana kolorami, nićmi i centralnie umieszczonymi obrazami.
Tego wieczoru w klubie brakowało miejsca dla gości, wypełniony po brzegi, opanowany finałem wspaniałej pracy.

Agnieszka Żerdecka, dziękuję za tę piękną krótką chwilę spędzoną na realizacji tak barwnego przedsięwzięcia. Ta Krótka Chwila była wspaniałym, pracowitym i bardzo interesującym czasem spędzonym na wspólnym działaniu.
Dziękuję Basi Kozdrowskiej, właścicielce Klubu Artysty za otwartość i stwarzanie możliwości artystycznych.
Zaglądajcie do klubu.
23.02.2016, Opole
Żłobicka Elżbieta Żłobicka
fot. Agnieszka Żerdecka

Kooperatywna wystawa KRÓTKA CHWILA:
Agnieszka Żerdecka aka Ag Żer & Elżbieta Żłobicka.
ORGANIZATOR: Agencja artystyczna Ż.ART
WSPARCIE: Mój Duch Przyjazny

MALARTSWO DZIERGANIE INSTALACJA
______________________________________
Krótka chwila
Krótka Chwila w mgnieniu oka
zatrzymana
skok przez życie w ciągłym biegunie
zatrzymasz już zegara
gdy tu jesteś, bądź i trwaj
zapach chłoń, patrz i słuchaj
nie przeskoczy nikt za Ciebie
słodkich chwil Twojego bycia
jednym cięciem możesz stracić
wszystko to co masz
nikt za Ciebie nie przeżyje
trwania pośród gąszczu świata
chroń co kruche, delikatne
nicią nie pozszywasz
nie trać czasu na myślenie
o tym co już było
nie myśl także o przyszłości
to Ci szczęścia nie zapewni
krótka chwila ta co jest
ona najważniejsza
smutek precz
radość bądź
Życie trwaj
może się nie zdarzyć więcej
czas ten i tu
[Elżbieta Żłobicka]