„Wartościowanie poprzez chorobę”

    „Wśród zdrowych trzeba udawać, że nie jest się chorym. Wśród chorych, że jest się zdrowym.”

To jest paradoks osób leczących się psychiatrycznie i wielki dramat. Świadczy to tylko o samotności, walce jaką chorujący muszą pokonywać. O potrzasku w jakim się znajdują. Projekt „Wieczór w Teatrze” jak i spotkanie teatralne” Mój Duch Przyjazny” ma na celu przybliżenie problemu leczących się psychiatrycznie, przeciwdziałanie samotności w chorobie, jak i pokazanie, że działanie w chorobie jest możliwe, że można żyć zdrowo wbrew wszystkiemu i wszystkim, że taka choroba nie dyskryminuje . Osoby dotknięte chorobą psychiczną są nadwrażliwe, bardziej niż jest to przyjęte odczuwają troski, powodzenia i niepowodzenia. Utożsamiają się z ludzkim nieszczęściem i ja uważam, że to nie jest źle , ja uważam, że jest siła, a nie słabość. Przy odpowiednim leczeniu             i terapii swoją rzekomą słabość można ukierunkować na tory działania i wówczas staje się to siłą.

     Pragniemy zwrócić uwagę na to, że wśród osób leczących się są nadwrażliwcy, a nie tylko mordercy, psychopaci i dewianci. Pragniemy pokazać drogę działania osobom leczącym się jak          i uwrażliwić młodzież
i różnego typu środowiska na takich ludzi. Spotykam się na co dzień z osobami leczącymi się. Bardzo często ukrywają się ze swoją chorobą, a właściwie jest to norma. Odsunięci od społeczeństwa, sami bojąc się odrzucenia nie przyznają się do słabości jaką jest choroba. Sami też przeciwdziałając w swoim mniemaniu odrzuceniu i wykluczeniu społecznemu zamykają swój świat przed wścibskimi spojrzeniami, podejrzliwością i strachem zdrowych. A ja powtarzam: warto przewartościować znajomości, żyć jawnie, przyznawać się do swojej choroby i zobaczyć kim są nasi przyjaciele, rodzina. Nie mówię o tym, by chodzić z transparentem „ Jestem Chory Psychicznie”, ale przestać się bać mówić w rodzinie o problemie, przestać się bać i stanąć twarzą do życia i przyjaciół. Problem jest bardzo zakorzeniony i negatywne postrzeganie społeczeństwa osób leczących się szkodzi osobom wrażliwym, nadwrażliwym. Osoby leczące się potrzebują troski dobrze pojętej.         I zapewniam, że nie potrzebują litości ani politowania, potrzebują zrozumienia. Wiele osób to nie tylko renciści, ale osoby aktywne, pracujące. Ja jednak zwracam się do tych osób, którzy chowają się po zakamarkach życiowych i boją się konfrontacji z rzeczywistością. Drodzy, powtórzę raz jeszcze: warto przewartościować znajomości, działać i nawet jeśli zostaniemy odrzuceni, to jednak nie wszyscy nas odrzucają. Warto zwrócić ku ludziom życzliwym, którzy nas szanują nie ze względu na chorobę, a ze względu na to, jakimi jesteśmy ludźmi. I to jest wartość. Pragnę pokazać, że praca nad własnymi słabościami daje zwycięstwo i można stanąć po stronie zdrowia, zdrowego funkcjonowania. Pragnę pokazać, że uświadomienie sobie jak wrażliwymi jesteśmy ludźmi daje możliwość przeciwdziałania słabości choroby, co spowoduje, że przestaniemy ją dźwigać jak najcięższy balast, a stanie się tylko naszym odległym cieniem, o którym należy pamiętać, ale nasz cień nie może iść przed nami, a daleko za nami. Gdy od czasu do czasu obejrzymy się na niego         z poczuciem humoru i troską to przestanie być bolesnym bagażem.

                                                                          ELŻBIETA ŻŁOBICKA - pomysłodawczyni projektu